زیر آسمونه آبی یا آسمون کبود

فرقی نمیکنه زندگی به کام ما نبود

ما دو تا بودیم هر دومون خسته از گذشته

دو تا شخصیته عجیب یکی خوبو یکی نبود

ما دو تا بودیم یکیمون کم حرف میزد

یکیمون پا پیش میکشید با دست پس میزد

دو دیوونه ی مریض که خورده بودن به هم

یکی میدویید برسه یکی خستش میکرد

یکی پر از امیدو یکی همیشه بییخیال

یکی راه خودشو داشت یکی پسرفت میکرد

گذشتو گذشت یه دو فصلی ازش

یکی عصبی بود اون یکی میخدید همش

یکی شیشه خورده داشت هنوز صاف نشده بود

یکی با سکوتش میجنگید همش

تا یه روز اومد فهمیدن میشه با هم خوب بود

یکی از جدایی میترسید همش یکی تو خونه حبسو یکی وله خیابونا

یکی تنها بود اون یکی پیه چیا بود ها

یکی دست دست میکردو بد مست میکردو خستش میکردو دم نمیزدش اه

یکی دیگه روزا پیش کیا بود ها

یکی شکستو نگفت ولی میریخت تو خودش

غمو ساکت میموند بازم عاشق میموند

یکی دیگه شبا فکر چیا بود ها

 

آهای دنیا ببین خستم بگو برگرد پشیمونم

به کی خیره شده چشماش نمیدونم نمیدونم

دلم تنگه نمیفهمه بگو از آدما سیره

بگو بد جور زمین خورده همین چند وقته نمیمونده

 

یکیش درد کم نداشت ولی دلقک میشد

شاید بخنده یه لحظه بهتر شه حالش اون که واسه همون خندش میمرد

یکی رسیده ته خط از اون دوتایی که گفتم

وقتی رو اسمش ضربدر میخورد

یکی بد گیر میادو شب دیر میادو طلبکار بود

یکی هنوز براش طرفدار بود

همون بده من بودم ولی خوب جا میزدم

کلی غول تو کار بود وقتی درجا میزدم

اون بده من بودم اون که له شد غرورش

بازم اسمتو هر جا میبرم

انگاز از اون روزایه خوب دیگه خبری نمیشه

خواستم دنیارو بسازم یه نفری نمیشه

حرفامو نذاشت بزنم فقط نوشتو رفتش

میگفت دلم گیر یه آدم عوضی نمیشه

من بد شده بودم تو این زندگیه سگی

اینا باعث شد قید همدیگرو زدیم

ببین دارم با خاطرات تو جنگ میکنم

عاشق ته ریش بود ریشامو بلند میکنم

اینقدر بد شدم به بودنت چشم نمیدوزم

عاشقه رنگ روشنه دیگه مشکی میپوشم

هنوزم فردامو با خیاله تو رنگ میکنم

موهای کوتاه دوست داشت اینم بلند میکنم

 

آهای دنیا دیگه مردم بگو بیاد نمیتونم

یه بغضی تو گلوم گیره بگو برگرد پشیمونم

الکی مثلا دیگه دلتنگت نیستم ما دوتا بودیم